p/Marcelino García Lariño
Area Maior, lembranza
da mocidade fuxida,
de cando eu aquí axexaba
surca-los barcos a ría.
Area Maior, preciosa
de noite coma de día,
silandeira ou ruidosa,
ti es sempre unha marabilla:
inspiración de poetas,
paisaxe de fantasía.
(Marcelo García Lariño)