Archivo de la etiqueta: Manuel María Pena Silva

Manuel Mª Pena Silva Desde algures, de bedel. Xerardo, feito a cicel, rocha ruda o seu perfil, alma agreste de alguacil intérprete dun papel de pícaro, pueril.   Xerardo, que gran cartel! -extinta luz do candil-, entre saias, sen cuartel, … Seguir leyendo →

.- A quen padeza de insomnio. Manuel Mª Pena Silva Pode un honesto artesán convivir coa guillotina?; debe afrouxar disciplina por un carocho de pan? Pode un instinto asasino perseguirlle rastro a un dedo?; debe a coitela pór medo á … Seguir leyendo →

Vivas do vendaval, da brava bruma. Escribes esas verbas sobre area    dentro dun corazón, para arroupalas; ignoras que, co vento, anda a marea, coma sempre, teimuda, en derramalas.     Inscribes dúas almas, en cadea, consontes en crecer encadeadas; non … Seguir leyendo →

Clérigos por ser decentes. Manuel Mª Pena Silva Corvo máis corvo, parella, macho á femia emparellado, locen o loito ilustrado da plataforma á pontella; tal convivencia semella viren da voda ao sollado. Viren da voda ao sollado e, en posición … Seguir leyendo →