Archivo de la etiqueta: Manuel María Pena Silva

En señardade a moreas. p/ Manuel Mª Pena Silva.   Sabor a rosas e a fresas, retribución da mirada; se lle faltaren promesas, a vida non vale nada.     Tactos, ulidos…; devesas por conquerir na alancada; labrar caricias, ás présas, … Seguir leyendo →

Pór pechadura á parede. p/ Manuel Mª Pena Silva    Un sedimento indiviso, un sentimento insumiso, un socavar insensato, un subliñar no substrato, unha causa incandescente, unha carga inconveniente, unha teimuda, enfermiza pena, que non cicatriza.   Señardade..!, araña, e … Seguir leyendo →

p/ Manuel Mª Pena Silva Naciches no ultramar; o mal de ausencia, agasallo de REI sen monarquía, contributo saudoso á túa herencia,  foi dor de antergo en ti, por regalía.   Dictárache o sentir, que vén da infancia, seres de … Seguir leyendo →