En señardade a moreas.

p/ Manuel Mª Pena Silva.

  Sabor a rosas e a fresas,

retribución da mirada;

se lle faltaren promesas,

a vida non vale nada.

  Tactos, ulidos…; devesas

por conquerir na alancada;

labrar caricias, ás présas,

a flor de pel implicada.

  Bulen devezos viciosos

e galopan polas veas; 

conversa sangue cos ósos

como crebaren cadeas.

  Brincan os soños vizosos

en señardade a moreas.

(Rioderradeiro)