Archivo de la etiqueta: Agustín González López

Soño p/ Agustín González López Vai a lúa vencida, corre vento de fora; vagan luces na Braña, tose a curuxa rouca… e polo chan da Granda vai un home a deshora, co corazón tremente como unha escura folla… Lonxe as … Seguir leyendo →

Mar p/ Agustín González López Mentras viran as aves, ensuminme Na observación do mar… Púxenme a repetir sonos antigos. Busquei as verdes illas aló no mar de lonxe… E púxenme a soplar unha bugina naúfraga, un gran corno de mar … Seguir leyendo →

Xuncos p/ Agustín González López    !Xunqueiras da Lagoa¡ Afianse no ar, tremen nas augas, fíos de viva sombra…   Van e veñen e arden; dinse, néganse, voan… Tecen á luz da lúa, libres danzas nas ondas…   Sombras dos … Seguir leyendo →

OUTONO p/ Agustín González López Tarde de chuvia riba dos lugares onde as cousas proseguen o costume de ser, de ir, de estar baixo do outono xacentes, mansas, como adormecidas… Manto pluvial dos ceos, grises nubes, auga que vén, que … Seguir leyendo →

Primavera nos carrís p/ Agustín González López   Veu o cuco ao rueiro cunha mensaxe: ¡Abril! Nos piñeiros cantou e agora pousa mudo sobre os fíos da luz.   E arribou a bubela emplumada… Veu curvo o arco da vella entre … Seguir leyendo →