p/ Manolo De Lajo
O home do saco na miña infancia era un coco para asustar os nenos. Conta a lenda que era un vello alto e forte cun saco ó lombo para meter nel os nenos malos.
Nos anos cuarenta, xa terminada a guerra civil, vivía na Atalaia un boticario xa retirado que non se relacionaba moito coa xente. O caer a tarde acostumaba a baixar ate a alameda e sentaba nún banco a ollar as nenas xogar, sempre levaba un saco con él.
Dende que nunha noite fatídica do mes de maio faltou unha rapaciña loura, comenzou a correr na vila a cantiga: «……….porque en la alameda dicen que hay un hombrón con un camisón que a las niñas lleva».
Nunca se pudo probar que fora él o que a roubara, e menos sendo un boticario retirado e con moita influenza. Pero a partir desa data, a lenda do home do saco comenzou a aterrorizar o povo e o caer a noite as nais apurábanse para recoller as fillas a voz de «para a casa que ven o home do saco».
Crese que secuestraba rapazas virxes con cabelo louro e pel moi branca para sacarlles os orgos e facer mediciñas.
Noutras zonas da aldea como Tal e Esteiro, o home do saco era un home feo que baixaba da Silvosa cun saco as costas e que en vez de falar, roncaba ou fungaba, tamen lle chamaban o abellón.
Andaba de noite sen rumbo procurando unha casa onde o invocaran para asustar ou meterlle medo os nenos. Impresionaba por o seu aspecto e non se sabe ate onde chegaba a súa maldade e sempre remataba ceando unha cunca de caldo na casa requerida.