Joaquín Vilar Gómez
Adicado a toda esa xente que leva (levamos) eses alcumes tan fermosos herdanza e recordo dos nosos ancestros.

Tono da Catuxa, tamén
Juan José da Colacheira,
Marcial da Parroucha
e Malita da Papeira.

Nome, mote, apodo
Mantela,Pompona e Kikolo.

Rolamos os tombos nas Neves,
bailamos na festa da Función,
trouleamos arreo na Plantío
encharcamos os pés no Furón.

Español, Pandereta, Brinqueiro
Laxiña, Queimado e Pateiro.

Para praias as de Louro,
faro o de Rebordiño,
mais para berberechos,
a da Virxe do Camiño.

Navallas, ameixas, orolas,
bois, nécoras e sentolas.

A retranca de Minocho,
non deixaba indiferente,
os seus pareados
facían rir á xente:
– «Milucho mataba un pucho
e Humberto tiña o cu aberto»-

Nacha, Cubano , Cachucho
Cachola, Vilela e Milucho

Na Lomba xogamos felices,
nas Caustras sentimos medo,
subimos ó lugar de Perdices
pasando polo Espiñeredo.

Palomar, Alivía, Cuncheiro
Manijua, Rambla e Barreiro.

Estes modestos versos son unha disculpa para volver a escoitar eses nomes e motes tan fermosos, tan sonoros e tan nosos . Hai palabras que por si mesmas, de seu, xa son poesía. E hoxe en día saíron da Virxe e están espallados por unha morea de lugares e países.