O Nadal:

Hola amigos! Son Maria Angeles Caamaño Paris. Xa escribin a miña biografia para contar un pouquiño da miña vida fora de Muros. Agora como se acerca o Nadal vou relatar o meu primeiro lexos da miña terra e da miña xente. Foi moi triste. Foi o Nadal do 2009. Na miña casiña o 24 xuntabamonos todos na casa de meus pais para cenar. Meus irmans, meus avos, algun tio…. pola contra cando cheguei a este pais empecei a traballar nun restaurante e o 24 traballei!!!!! Na miña vida!!!! Como un dia de noiteboa podes ir cenar fora? Co bonito que e o calorciño da tua casa? Pois aqui, si. Paseino traballando ata as 11:30 da noite. O 25 por sorte o restaurante cerraba pero daba igual para min porque o dia de xuntanza era o 24. O dia de Nadal paseino con xente que non coñecia practicamente. A comida, totalmente diferente. Fixose un coctel de gambas e unha fondue chinoise que por certo me sentou fatal. Non ai nada de aqui que se asemelle as nosas costumbres muradanas. O 31 de novo traballei. Cando deron as 12 campanadas eu estaba fregando o suelo da cociña do restaurante!!!!! Aqui e tradicion que a esa hora a xente se vai toda a catedral da cidade a recibilo novo ano e brindar co champan. E eu que o fin de ano levaba o dia pensando na salida da noite!!!! Jajaja. Para min esas navidades pasaron…. como dias normales. E logo falar cos teus… conectar en internet e velos xuntos… E moi triste estar lexos!!!! O dia 1 paseino durmindo. E de reis nada de nada. Aqui so existe o Papa Noel!!!! Non vou dicir que aqui non so curren, claro que si.

A cidade esta preciosa, a xente anda coma tola pero as nosas xuntanzas e as nosas costumbres son especiais. E este e o meu relato. Mandovos un grande abrazo e desexovos Moi Boas Festas na nosa terra e os que estades fora coma min tamen e que o novo ano traiga saude para todos, paz e traballo para sair adiante!!!!!