p/ Manuel M. Caamaño
O cruceiro «Reina Rexente» foi construído en Inglaterra pola sinatura «James and George Thompson» de Clydebank, baixo o dirección do afamado enxeñeiro naval británico Sir Nathan Barnaby, quen nesta ocasión non estivo moi acertado, xa que outros buques da mesma serie inglesa resultaron pouco eficaces. A súa botadura realizouse o 24 de febreiro de 1887 finalizándose a súa construción ao ano seguinte. Era unha unidade de elegante liña, con dúas airosas chemineas. Navegando ofrecía un maxestoso aspecto que causaba admiración.
De feitura similar ao británico «Australia», desprazaba 4.664 toneladas e debía servir como modelo para a construción de dous novos cruceiros nos arsenais españois: o «Lepanto» e o «Alfonso XIII». O custo do «Reina Rexente» ascendeu a 243.000 libras esterlinas, o equivalente naquela época a uns seis millóns de pesetas..
A dotación española que ía tripular esta unidade, trasladouse ao porto de Glasgow para facerse cargo del.
Unha vez rematado, saíu do porto inglés de Falmouth na madrugada do 24 de xaneiro de 1888 para entrar na vila de Muros ao día seguinte.  O extraordinario deste primeiro viaxe foi que o Rexente fixese o percorrido de Falmouth a Muros en tan so 24 horas.
Curta vida no mar disfrutou o buque!, porque tan so sete anos despois, o dia 9 de marzo de 1895 saia de Cádiz  para Tanxer o  «Rexente», coa mision de levar a bordo a embaixada do Sultán de Marrocos, presidida por Sidi Brisha, que en Madrid mantivera conversacións con representantes españois, acerca da revisión do Tratado de Marraquech de 5 de marzo de 1894 que puxo fin á contenda de 1893 cos rifeños. ».
Na mañá do domingo día 10 logo de deixar o seu pasaxe en porto,  saia o cruceiro do peirao de Tanxer, con ceo fechado e vento fresco do NW,  o estar libre de puntas puxo proa á mar rumbo a Cádiz. O mediodía, o vento era xa un forte vendaval, con frecuentes chuvascos e forte Mareira. Desde a costa africana xa non podía divisarse o buque que, sen embargo, foi visto polos mercantes «Mayfield» e «Matheus», que ao igual que el loitaban contra o duro temporal de vento e enorme ondada. Os capitáns dos mercantes informarían máis tarde que divisaron ao cruceiro sobre as 12 e media, a unhas doce millas ao NW de Cabo Espartel, dando grandes bandazos e buscando o refuxio da costa peninsular. Estes foron os últimos en ver o barco de guerra español.
O «Rexente» non chegou nunca o porto gaditano. Durante varios días procedeuse á súa busca coa esperanza de atopar superviventes, pero nada se encontrou. O «Alfonso XIII», «Illa de Luzón», «Joaquín del Piélago» e outros mercantes, percorreron as inmediacións do Cabo Trafalgar onde se supoñía que ocorrera a traxedia, pero todo foi en van e non  se volveu a ter máis noticias do buque, que se perdeu con toda a súa dotación de 412 homes.