p/ José Mª García Rodríguez.

Eu son o cura de Muros,

e chámanme «Mixirica»,

porque os latíns barbolleo,

groliño a grolo, na misa.

 

Tamén me chaman «O Rápido»,

por dicirlle a un feligrés:

—irmauciño, vén pra eirexa,

que eu miso nun santiamén.

 

Maricola despertóume.

—Domingo de Adevento

hoxe é. Enxergue as gáveas,

vaia aos seus deberes cedo.

 

Dun puliño chego alá.

A xente me cumprimenta:

—Moi bon día, noso abade,

que o Señor nolo protexa.

 

Na sancristía revístome:

estola, alba e casula.

—Coma é día de colleita,

ténde preparada a ucha.

 

Introibo ad altare Dei…

Hai xente que non chegóu.

Vinde correndo, meus vellos,

que vóu no Kyrie Eleisón.

 

A epístola fói tafedendo

e o evanxeo tamén.

No Credo, todos creemos.

¡Sexa abenzoado Deus!

 

O sermón tampouco e longo:

—Levádevos coma irmáns,

dáde súa esmola ao cura,

ios probiños moito máis.

 

—Bota viño e toca a Sanctus,

eu dígolle ao sacristán.

Cambea o libro dimpóis,

que erguendo a Cristo estóu xa.

 

—Axoelládevos, xente,

pónde o pensamento en Deus,

que trouxo saúde ao mundo,

e a todos nos rediméu.

 

—Dominus vobiscum, sexa.

Repetide o Pater noster,

pra que nos pozos do inferno,

nunca Lucifer vos toste.

 

O que quer ven comungar.

Aos demáis deixo bieitos,

e con tres Ave Marías,

a misa de hoxe fecho.

 

—Idevos en paz, meus fillos,

cumprir coas obrigaciós.

Os meniños a brincar,

os máis mozos a troular,

os homes a traballar,

as mulleres a lavar,

os velliños a rezar,

e que vos garde o Señor.

 

Compañeiriños, cantade,

cantade e cantade ben,

porque tén un bó crego,

non sabe ben o que tén.