p/ Pablo Andrade.

 Morreu o vello labrego

Morreu arriba no agro

Morreu o vello labrego

Morreu o vello sachando

Morreu polo mediodía

Pola noite o atoparon.

Xa estaba teso o velliño

Xa tornara coor Branco.

Deixou moitos piñeirais,

Unha casa, e mais dous agros

Unha mitade pro crego

E a outra pra o estado

Pois el non tiña parentes,

E non tiña a quen deixarllo

No cadaleito o meteron,

E nen sequera o mudaron

Ca roupa coa cal morrera

Así mesmo o enterraron

Non se parando sequera

Nen un intre pra aféitalo

Pois como decía o Crego;

Pra irse alo o outro mundo

Non fai falla ir preparado

Pois polas portas do ceo

Entran os feos e os guapos

Morreu o vello labrego

En xaneiro fixo un ano

Nen Unha misa lle deron

Por non gastaren os cartos

Somentes o señor crego

Acordouse del nun acto

E rezou tres padrenuestros

Pola alma do finado

Morreu o vello labrego

Morreu arriba no agro

Morreu o vello labrego

En xaneiro fixo un ano

Soiño no camposanto.