MARTINEZ é o cuarto apelido máis común en Muros.  Un total de  814 en muros levan este apelido, sendo o 0,72 % do total de Galicia.  En España o teñen 841.250 persoas como primeiro apelido, e 844.743 como segundo apelido.

Etimoloxía: :
Apelido Patronímico derivado do nome próprio Martín ou Martiño. Ven grafiado antigamente en Galiza como MARTIZ.

Martínez é un apelido patronímico moi difundido en España e América, sen unha orixe común. Deriva do nome de Martín máis o patronímico -ez. Segundo datos do INE, é o sexto apelido máis estendido entre os españois, tras López, lévano como primeiro apelido 840.436 españois.

Distribución do apelido:

 Distribución en España:

No estado español: podémolo atopar nas provincias de Murcia, Madrid, Barcelona, Valencia, Alacante, Xaén, Albacete, Granada, Almería, Asturias, León, Sevilla, Cuenca, Biscaia,Zaragoza, Burgos, A Rioxa, Cádiz, Cantabria, Navarra, Cordoba, Badaxoz, Guadalaxara, Castelló, Cidade Real, Illas Baleares, Valladolid, Málaga, Tarragona, Guipúscoa, Toledo, Soria, Huelva, Xirona, Palencia, Zamora, Álava, Lleida, Teruel, As Palmas, Cáceres, Huesca, Tenerife, Melilla, Salamanca, Ávila, Segovia e Ceuta.
Antigas e diversas casas solares do apelido Martínez:

As casas máis antigas que se coñecen de Martínez estiveron situadas en Asturias e Galicia. Por tanto, todas as ramas parten dos devanditos lugares xeográficos, estendidas despois polo resto da Península.

En Galicia: houbo numerosas casas deste apelido e entre elas:

– Na provincia de Pontevedra, atópase unha das máis antigas, a que radicou na Parroquia de San Salvador do Poyo, do Concello de Poyo, e partido xudicial de Pontevedra. Desta casa lémbrase, como fundador a don Jacobo Martínez, natural de San Salvador de Poyo, que casou con dona Juana Martínez, do mesmo lugar e Concello, entre cuxos descendentes se atopa don Fernando Martínez e Barba de Figueroa, natural de Pontevedra, e Caballero da Orde de Carlos I, na que ingresou no 30 de marzo de 1.829.

– Na provincia da Coruña, Houbo outra casa galega que radicou na Vila de Muros, fundada por Matías Martínez Porrúa, entre cuxa descendencia podemos citar ao doutor Francisco Martínez Pastor que foi fiscal de Trasfogueiro no ano 1.816.

– Na provincia de Lugo a de Fornelo.

– Na provincia de Ourense, a de Vozqueimado.

Nobiliaria

As Casas Solarengas máis antigas atopanse na Galiza e en Asturies. Os galegos tiveron en:
1. San Salvador de Poio. 
2. Muros
3. A Coruña
4. Xinzo de Límia
5. Etc.
Proba nobreza repetidas veces nas Ordes Militares de Santiago, Calatrava, Alcántara, Montesa, Carlos III e San Xoán de Xerusalén, así como nas Reais Chancillarias de Valladolid e Granada, Real Audiéncia de Uvieu-Oviedo e Real Compañía de Gardas Mariñas. Pedro Martínez Feixoo fixeronlle conde de Troncoso en 1762.

Fontes-bibliografía

Boullón Agrelo, A.I.; Sousa Fernández, X.,

Cartografía dos apelidos de Galicia, Instituto da Lingua Galega – USC, 2001.

INEbase, Aplicativo Apellidos,, INE, 2011.

INEbase, Aplicativo Apellidos, INE, 2011.