p/ José Mª García Rodríguez

A muiñeira, teira que teira,

quixo bailar e caeulle a monteira,

a muiñeira, teira que tá,

vaise punteando de acó pra acolá.

 

Tanto Pepiña

axita o refaixo,

tanto Pepiña

arriba e abaixo,

que nos revolos

da saia de seda,

que nos revolos,

víronselle as pernas.

 

A muiñeira, teira que teira,

quixo bailar e caéulle a monteira.

 

Baila Pepiña,

cos ollos baixiños,

baila Pepiña

os nosos puntiños

O xastre Lisardo

de amor bermellece,

cando Pepiña

seus peitos remexe…

 

A muiñeira, teira que teira,

quixo bailar e caeulle a monteira.

 

O condenado do xastre

do Freixo

meteuse na roda

anda galloufeiro,

metéuse na roda,

aperta gaiteiro,

porque ise alfaiate

e moi rebuldeiro.

 

A muiñieira, teira que teira,

quixo bailar a caeulle a monteira.

 

¡Ai que demontre

de xastre famento,

ai que demontre

non perde o alento!

E con puntos novos,

de alá de Bealo,

a Pepiña faille

a roda do galo.

 

A muiñeira, teira que teira,

quixo bailar a caeulle a monteira.

 

¿Ulos están

os pais de Pepiña,

ulos están

que o mal se aviciña?

Virxe da Barca,

n-hái xente de ben,

que un recadiño

non lles dá ninguén.

A muiñeira, teira que teira,

quixo bailar e caeulle a monteira.

 

Inda non finda

ista muiñeira,

vaise Pepiña

co xastre a xesteira.

E o pai de Pepiña

bebeu moito viño,

roncando no leito

semella un porquiño…

A muiñeira, teira que teira,

quixo bailar e caeulle a monteira,

a Muiñeira. teira que tá,

vaise punteando de acó pra acolá.