P/Manuel M. Caamaño
A ti
porque és poeta
e que acadastes a meta
que poucos seguen aquí.
A ti
que sementas noites de lúa,
e que amarras unha a unha
as flores do pensamento.
Dígoche en todo momento.
que non che importe perder,
que non che importe loitar,
porque na vida, vencer
é seguir, é tropezar.
A ti
que desbaldes fantasía,
por que venche curto o día
para aprender a vivir.
E alimentas o presente
co maxín da túa fronte
que vai procura do abrente.
A ti
que inventas horas de calma,
das ledicia as nosas almas
ensinándoas a vivir…
Quéroche dar unha aperta.
Unha sentida homenaxe
deste, que é o teu paxe
e sen galóns, inspector.
E nomearche Doutor
“Honoris causa, Cum laude”,
Magno Cónsul que sen fraude
és da Musa, sedutor.
Para ti, honra e honor.
Coroa de metal Louro;
fillo fiel do varadoiro
e das verbas, reiseñor.
