Por este nome poucos o coñecen, pero si dicimos Pepe do Caniño, todo o mundo se dará conta de quen é. Nado en Baño, aló polo ano 1954, casado con Pepita Lema Fernández e pai de dous fillos, este muradán, falador empedernido, atesoura moreas de vivencias. Ponse a falar e hai que dicirlle: para Pepe, que o folio non me da para mais ¡¡¡
Foi a escola de Don Benito, ata os 11 anos, e logo á Academia de Muros ata os 14. E como non paraba tanto de falar como de cantar (porque ten unha voz forte e bonita), foi recrutado por Don Manolo da Cadola para a Coral Polifónica Muradana, onde era o mais novo dos seus compoñentes. Logo de saír da academia, púxose a traballar como albanel, ata que foi facer o servizo militar. Foron 18 meses de navegación no Galatea e na Fragata Cataluña que lle ensinaron moitas cousas. No 1975 embarcarse nun mercante inglés que se chamaba Manchester Mercurio, e logo viñeron outros nos que percorreu tódolos mares do mundo, traballando de mariñeiro de cuberta e de contramestre. Dinos que o porto mais lonxe o que chegou foi o de Nagoya, no Xapón, e que de temporales… mellor non falar porque os viviu todos, pero, por sorte, sen grandes incidencias. En un barco e outro tivo a ocasión de compartir traballo con moitos outros muradáns, e tamén con moreas de chineses, dos que conta que non sabían outra cousa que comer arroz, e que farto de velos sempre co arroz, enseñoulles a comer sardiñas asadas. Pregúntolle si aprendeu algo de chinés e dinos que él do , nada de nada, que él faláballe en galego o os chineses acabaron entendéndoo. De outros idiomas dinos que se manexa ben falando inglés e algo de grego. E fala e fala e non da parado… e conta de cando en augas de Nixeria, xunto con Kiko León e Lelacho, pescaron un tiburón, que subiron abordo para comelo, pero que o final non se atreveron, aínda que si se lles pasou pola cachola metelo na piscina do barco para asustar a un estudante de náutica, santanderino él, que tiña por costume bañarse na piscina polas mañás. O final no fixeron. O que si fixeron foi traer a dentadura do escualo para Muros. Felizmente xubilado, dedica o seu tempo á pesca deportiva, a botar patacas, cebolas, etc, e cantar. Di que a súa canción preferida e aquela que di , pero non e verdad, que todo sabemos que Pepe e un anaco de pan; un home bo, sempre disposto a botar unha man a que o necesite.