p/ Esmu-Carnota
É moi importante musicalizar a sociedade e, sobor todo, o entorno social máis inmediato á escuela. A sociedade debe ser consciente do valor formativo da música, aceptar e defender a inserción desta parcela da educación estética nos plans de estudos destinados á educación dos seus fillos. A música, polo seu carácter integral, coopera cos restantes contidos culturais e co desenvolvimento dunha personalidade; polo seu carácter progresivo, acompaña ao neno ao longo do seu proceso evolutivo dende a Educación Infantil ata os niveis máis altos do sistema educativo, adaptándose en cada momento as súas capacidades e intereses específicos.
 A finalidade da Educación Musical non pode ser a de promover músicos, como non é a finalidade da ensinanza das letras educar escritores e poetas, nin da Educación Física producir atletas. Músicos, poetas ou atletas surxirán de entre todos aqueles que reciban unha axeitada ensinanza básica. Para eles no terreo musical están os conservatorios, as academias, as universidades… Esta educación é para todos, sin excepción algunha, por iso tanto pais coma mestres debemos contribuir a que a música se inserte no día a día do neno, do xoven, formando así unha parte importante da súa existencia. La Educación Musical comeza na cuna; ao iniciarse o neno na vida escolar o seu oído xa debe estar formado, o seu desexo de expresarse cantando ha ser firme e natural. A escola profundiza nesta relación, encáuzaa.
A Educación Musical dota ao neno de sensibilidade para captar as manifestacións do mundo sonoro, desenrola a súa facultade de expresarse coa música, modela a súa alma sensible a través das mensaxes musicais, forma nel unha conciencia do que é, debe e pode ser a arte, achégaos aos seus semellantes, desperta ao neno no sentido sonoro como se desperta no terreo visual, do tacto e do olfato, formar o seu carácter en direción cara un maior idealismo…
Hai que estar sensibilizado polos recursos educativos que ofrece a música, o seu poder de seducción sobre os nenos é moi grande. Existen moitas maneiras de tratar a música: como recurso didáctico para outras materias, o conocimento dos materiais existentes, o coñecemento de obras musicais (bibliografía e discografía), danzas, bailes e xogos motrices, xogos con música, rítmica orientada á motricidade, uso de instrumentos musicais ou informáticos para aprender cancións sen necesidade de dominar o solfeo…
Se os nenos mostran interés en ampliar os estudos musicais que empezan na familia e continúan na escola, os pais deben motivalos, actuar informándose do mellor centro se o piden, estimulalos, apoialos na casa… É moi positivo que o neno experimente diversas vías e linguaxes antes de decidir; o que teña a opción de cambiar porque descubriu un instrumento, linguaxe ou arte.
Existen centros que ofertan o que se chama unha introducción á música ou unha sensibilización musical; hai corales infantiles, escolas de motricidade e danza… Atendendo ao momento evolutivo do neno, é mellor comenzar por actividades que impliquen o movimento global do corpo, como a expresión corporal (danza, rítmica, teatro) ou a expresión vocal (coral, teatro) e progresivamente adentrarse nas actividades que requiran unha motricidade fina (instrumentos), disciplina… A familia debe implicarse plenamente nesas actividades xa que a educación de calquer tipo é unha responsabilidade compartida.
Se tanto as familias coma os mestres/as colaboramos nesta tarefa común, introduciremos aos nosos nenos e nenas no marabilloso reino da música, no mundo sonoro que nos rodea a cada paso; e aínda máis, no mundo da beleza, nobreza e sabiduría que constitúe para todos aqueles que saben captala, gozala e valorala.