p/ Jorge Lago de Pexejo

Vou a contar unha das cousas que pasan cando un vive nun país donde a fala e as costumbres son diferentes as nosas. Esto pasoume a min.
Recién chegado o pobo donde resido actualmente, xa fai uns trinta e tres anos, doume por coller clases de piano con unha profesora local e a pesar de que eu non era particularmente moi listo cas teclas eso non impideu que se establecera unha amistade con ela que ainda dura hoxe.
Un día, a tal mestra invitoume a un ´´wake´´. O meu inglés por aquel entonces era bastante aceptable pero a palabra wake non me resultaba familiar e pregunteille de que se trataba e ela díxome que era como un homenaxe ou un ´´party´´ en honor a alguén, en este caso, o seu marido.
A min a palabra party sonoume lamar de ben e cando cheguei a casa díxenlle a miña muller que estávamos invitados a un ´´cocktail party´´ e que debíamos de ir.
Puxémonos todos guapos, compramos unha botella de champán de boa marca para causar boa impresión e alá fomos.
Cando chegamos xa había moita xente, recibeunos a miña profesora vestida como para un ´´cocktail party´´, presentounos o resto dos comensales, falamos e reímonos dos chistes que se contaban e hasta me fixo tocar a miña peza favorita en honor o seu marido o cual non vimos en toda a noite. Como eu non son moi preguntón, o detalle da ausencia do marido pasóuseme.
O caso é que uns días despois topeime con un dos que estuveran no ´´wake´´, saludámonos e díxome en castellano; ´´hola, te conocí en el velorio del marido de tu profesora´´, e díxenlle eu; ¿en qué velorio?