“ROMPE O MAR”
p/ Pablo Andrade.
debaixo do Monte Louro.
Xa o ceo virou mouro,
Vai entrando o vendaval.
Rompe o ´´Neixon´´ dende fora,
E pola terra o ´´Congral´´
Pechalle o paso o ´´Carreiro´´
Que escomenza a retumar
As beiras tornanse brancas
Polos embates do mar
I os lóstregos no ceo, escomenzan dar sinais
Do temporal que se achega
Os patrons que ben coñecen
A falsedade deste mar
Poñen proa rumbo a terra
Non se queren arriscar
Pois o mal tempo que chega
Cada intre medra mais.
E alo pola lonxania che diviso, Monte Louro.
Erguendote esprendoroso na boca da nosa ria.
Monte Louro, Monte Louro cando che vexo o chegar
Sento a maior das ledicias
E do peito saeme un sopro
Pois xa non collo co gozo; de poder voltar a ollarche
Vexo xa o ´´Rebordiño´´doulle alabanzas a Deus
Por me traer a bon porto.
Rompe o mar bate nas penas; por fora do Monte Louro
E o longo de toda a costa non hai baixo que non rompa.
O temporai vai pra longo.