p/ Nieves Formoso Vidal

Por Vilares, Longarela, Pereusós, A Pontella, Eiroa, Cruz da Pedra, Monte Louro. Ali por donde botamos a andar, polos camiños, polas rodeiras, polo monte, polas veiras dos ríos, polos arrós e moi pretiño de nos, sempre temos as fermosas paisaxes das flores silvestres. Elas xurden como da nada, sen apenas coidados, non o precisan, solo o calor das raiolas do sol son as que lle axudan a amosarnos os seus cores fermosos facendo unha paisaxe incomparable. Teñen o seu sitio, o seu tempo, nunca fallan e saen o noso encontro coas mellores galas e fanse imprescindibles como valor ecolóxico e importantísimas na conservación do medio ambiente. Moitas non sabemos nin siquera como se chaman e nin siquera lle botamos unas olladas e darlle o valor que lles corresponde. Estas que amoso, solo son una pequeniña mostra do immenso mundo da nosa flora.

Herba anónima  (Agustín González López)

Digo as herbas do entorno

con precisos palabras…

De outras non sei o nome.

Non sei como chamalas.

Herbiña, ti, miuda,

entre mil acochada…

Teu nome descoñezo.

Non sei como te chaman.

Sei que estarás nun libro,

que existes rexistrada n

un nome colectivo

que outras moitas abarca…

Mais eu queróche dar

un nome que che vala

e que me vala a min

para terte bautizada,

ti entre tantas outras,

herbiña liberada..

Quizais saiba quen es

este vento que pasa.