Na eternidade, amor, máis prodixiosa.

p/  Rioderradeiro (Manuel Mª Pena Silva)

Co corazón escribo. É cousa dura.

É dura de pelar a despedida.

É dura de parar esta tortura

que abrolla torrencial pola ferida.

Co corazón esculpo unha escultura,

esencia dunha estampa inmaculada;

excurso, divagar, literatura,

refén a túa estancia imaxinada.

Seguro, alá, no Edén, hai un regazo

onde te acolleu Deus como é debido;

por certo, o teu ladrar foi promovido

coma expresión de fe de fondo trazo.

SÚA, fiel e formal, pura e preciosa,

na eternidade, amor, máis prodixiosa.  

(Rioderradeiro)