Meu amigo Domingos, transformado.

p/ Manuel Mª Pena Silva.

Da horizontal, onde prostrado estabas,

á vertical. O corpo apetecía

brincar do abismo da tetraplexía

ergueito e ben lanzal. Pero soñabas.

Pero soñabas que recuperabas

rotinas, camiñar, a regalía

de disfrutar das pernas cada día.

E, de repente, preso, despertabas.

  Despertabas tolleito, quebrantado,

mozo que foras bravo, ben cumprido,

á condición de escravo reducido,

a cadeira perpetua sentenciado.

  Rompeches ligaduras, sublevado;

porque de intelixencia ías servido,

meu amigo Domingos, transformado.

 (Rioderradeiro)