OUTONO

p/ Agustín González López

Tarde de chuvia riba dos lugares

onde as cousas proseguen o costume

de ser, de ir, de estar baixo do outono

xacentes, mansas, como adormecidas…

Manto pluvial dos ceos, grises nubes,

auga que vén, que o tempo a precipita…

Aire fugaz que bate nas bandeiras

dos bosques en dourada decadencia…

Follas arrebatadas cara a bruma…

cabalos a trotar polo outono,

por augas e rochedos e camiños..

Frutal outono, vésperas do xeo…

Terra que paga o anual tributo

á roda xerminal que se completa…

Outono pleno, vago, declinante,

barroco altar do mundo, aurilucente…

Outono en chuvias que tamborilean

repinicando no tambor dos días…