Archivo de la categoría: Contos e Lendas

MIÑA XENTIÑA E A VISITA.

p/ José Mª García Rodríguez. Muros, na provincia da Cruña, é unha vila a beira do mar. Ali aos nenos chámanlle “musiños”. Isto é, mociños. Porque Muros é terra de “seseo” e de “geada”. Os rapaciños do meu tempo éramos … Seguir leyendo →

Minientrada | Publicado el 20 enero, 2017 por | Etiquetado , | Deja un comentario

NA XESTEIRA.

p/ Marcelino García Lariño. Dicía a defunta da miña avoa (a filósofa, non a mística), que a fame fai á xente lista, aguda e disposta. Outros sabios, sen ser a miña avoa pero de moita máis sona, aseveran que os … Seguir leyendo →

Minientrada | Publicado el 4 diciembre, 2016 por | Etiquetado , | Deja un comentario

FABULA DA VILA.

O GOLPE ALFONSO  NUNHAS BODAS NO CEO p/ José María García Rodríguez. Nós tamén lle chamamos golpes aos raposos. Iste meu, “Alfonso” de nome, é un pouquiño coitado, parviolo e atronado. De non sélo non lle pasarían as cousas que … Seguir leyendo →

Minientrada | Publicado el 14 noviembre, 2016 por | Etiquetado , | Deja un comentario

INCINERACIÓN.

p/ Marcelino García Lariño.   Lévase, nestes tempos, moito de moda a costume, por no dicir o vicio, de reducir todo a cinzas. E, en este todo, están tamén incluído os cadáveres de persoas. Non son quen para xulgar se está … Seguir leyendo →

Minientrada | Publicado el 12 noviembre, 2016 por | Etiquetado , | Deja un comentario

O loro comprando un feixe de leña.

p/ José María García Rodríguez Doutra vecira foi un loro. Trouxéronllo a señora Maruxa de Candamo, dende Vigo. E dIxeronlie que era moi faladór. Pro na verdade chegóu, pechóu o piteiro, que si o abría sería pra manxar, e de … Seguir leyendo →

Minientrada | Publicado el 11 octubre, 2016 por | Etiquetado , | Deja un comentario